محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران، به مناسبت ماه مبارک رمضان در سلسله مباحثی با عنوان «پای منبر علی(ع)» که به همت ایکنا و به صورت ویدیویی تولید شده است با نگاهی به نهجالبلاغه به بیان پندهایی از امیرالمؤمنین(ع) پرداخته است که متن و فیلم جلسه بیست و سوم آن با عنوان «انسان عاقل» در ادامه میآید:
انسان مؤمن یا به بیانی دیگر انسان عاقل، گناه خودش را بزرگ و طاعتش را کم میبیند و این موجب میشود که فروتن شود و تواضع پیدا کند و تلاش بیشتری نشان دهد. وقتی انسان مؤمن، گناه خودش را بزرگ میبیند سرافکنده میشود و وقتی کار خود را کم میبیند تحریک به تلاش بیشتر میشود اما آدم بیخرد و کمعقل، درست برعکس است چراکه کار خوب خودش را بزرگ میبیند و این باعث رکود او و پیدایش روحیه طلبکاری از خدا و خلق خدا میشود و به همین دلیل جرئت بر ادامه معصیت پیدا میکند.
برخیها اینقدر کار خوب خودشان را بزرگ میبینند که میخواهند برای این کار خوب بر خدا هم محنت بگذارند اما خداوند در قرآن کریم به آنها میگوید: «يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا ۖ قُلْ لَا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلَامَكُمْ ۖ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَدَاكُمْ لِلْإِيمَانِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ؛ آنها بر تو به مسلمان شدن منّت میگذارند، بگو: شما به اسلام خود بر من منّت منهید بلکه اگر راست میگویید و ایمان حقیقی دارید خدا بر شما منّت دارد که شما را به سوی ایمان هدایت فرموده است» (حجرات/ 17) خداوند میگوید اگر واقعاً راست بگویید و مؤمن باشید خدا باید بر شما منت بگذارد که شما را به این نعمت متنعم ساخته است. چرا باید فرزند خودمان را ولو گناهکار باشد جوان و قابل گذشت معرفی میکنیم ولی جوان دیگران را در برابر چنین کاری مستحق عقاب میدانیم؟
حضرت علی(ع) فرمود از کسانی نباش که گناهان دیگران را بزرگ میشمارند در حالیکه بزرگتر از آن گناهان را برای خودشان کوچک و ناچیز تلقی میکنند و کار خوب خود را بزرگ میدانند در حالیکه بزرگتر از آن را اگر از سوی دیگران انجام شده باشد کوچک میشمارند و به همین دلیل به دیگران طعنه میزنند و برای خودشان افتخار درست میکنند.
انتهای پیام